Δόξας, Τάκης

(Πύργος Ηλείας 1913 – 1976).Λογοτεχνικό ψευδώνυμο του πεζογράφου και ποιητή Παναγιώτη Λαμπρινόπουλου. Εργάστηκε ως υπάλληλος στον δικαστικό κλάδο και υπηρέτησε στο πρωτοδικείο του Πύργου. Το 1954 διορίστηκε διευθυντής της δημόσιας βιβλιοθήκης της ίδιας πόλης, θέση στην οποία παρέμεινε έως τον θάνατό του. Από τα έργα του διακρίνονται οι συλλογές διηγημάτων Οι ίδιες πάντα ιστορίες (1932), Η απολογία του καμπούρη (1936), Η σονάτα των ίσκιων (1949), Πικρή εποχή (1950), Ταξίδια χωρίς ήλιο (1953), Ροδοσταμιά (1957), Μικροζωές (1965) και Λούνα Παρκ (1972) και τα μυθιστορήματα Οι ναυαγοί (1955) και Στη χώρα του Αυγεία (1973). Εκτός από την ποιητική του συλλογή Λευκοί δρόμοι (1938) έγραψε και το Φως της Ολυμπίας (1960), που απαγγέλθηκε σε δύο τελετές αφής της Ολυμπιακής φλόγας στην Ολυμπία.